1
והוא דכד הו מצלא בדוכתא חדא
כד שלם אמר לה חד מן תלמידוהי מרן אלפין למצליו
איכנא דאף יוחנן אלף לתלמידוהי܂
1
και εγενετο εν τω ειναι αυτον εν τοπω τινι προσευχομενον ως επαυσατο ειπεν τις των μαθητων αυτου προς αυτον κυριε διδαξον ημας προσευχεσθαι καθως και ιωαννης εδιδαξεν τους μαθητας αυτου
2
אמר להון ישוע
אמתי דמצלין אנתון הכנא הויתון אמרין אבון דבשמיא
נתקדש שמך תאתא מלכותך נהוא צבינך איך דבשמיא אף
בארעא܂
2
ειπεν δε αυτοις οταν προσευχησθε λεγετε πατερ ημων ο εν τοις ουρανοις αγιασθητω το ονομα σου ελθετω η βασιλεια σου γενηθητω το θελημα σου ως εν ουρανω και επι της γης
3ܗܰܒ݂ ܠܰܢ ܠܰܚܡܳܐ ܕ݁ܣܽܘܢܩܳܢܰܢ ܟ݁ܽܠܝܽܘܡ܂
3
הב לן לחמא דסונקנן כליום܂
3
τον αρτον ημων τον επιουσιον διδου ημιν το καθ ημεραν
24
רוחא טנפתא מא דנפקת מן בר
אנשא אזלא מתכרכא באתרותא דמיא לית בהון דתבעא לה
ניחא ומא דלא אשכחת אמרא אהפוך לביתי אימכא דנפקת܂
24
οταν το ακαθαρτον πνευμα εξελθη απο του ανθρωπου διερχεται δι ανυδρων τοπων ζητουν αναπαυσιν και μη ευρισκον λεγει υποστρεψω εις τον οικον μου οθεν εξηλθον
25ܘܶܐܢ ܐܶܬ݂ܳܬ݂ ܐܶܫܟ݁ܰܚܬ݂ܶܗ ܕ݁ܰܚܡܺܝܡ ܘܰܡܨܰܒ݁ܰܬ݂܂
25
ואן אתת אשכחתה דחמים ומצבת܂
25
και ελθον ευρισκει σεσαρωμενον και κεκοσμημενον
26
הידין
אזלא דברא שבע רוחין אחרנין דבישן מנה ועאלן ועמרן תמן
והויא חרתה דברנשא הו בישא מן קדמיתה܂
26
τοτε πορευεται και παραλαμβανει επτα ετερα πνευματα πονηροτερα εαυτου και εισελθοντα κατοικει εκει και γινεται τα εσχατα του ανθρωπου εκεινου χειρονα των πρωτων
29
וכד מתכנשין הוו כנשא שרי למאמר שרבתא הדא
בישתא אתא בעיא ואתא לא תתיהב לה אלא אתה דיונן
נביא܂
29
των δε οχλων επαθροιζομενων ηρξατο λεγειν η γενεα αυτη πονηρα εστιν σημειον επιζητει και σημειον ου δοθησεται αυτη ει μη το σημειον ιωνα του προφητου
31
מלכתא דתימנא
תקום בדינא עם אנשא דשרבתא הדא ותחיב אנון דאתת מן
עבריה דארעא דתשמע חכמתה דשלימון והא דיתיר מן שלימון
הרכא܂
31
βασιλισσα νοτου εγερθησεται εν τη κρισει μετα των ανδρων της γενεας ταυτης και κατακρινει αυτους οτι ηλθεν εκ των περατων της γης ακουσαι την σοφιαν σολομωντος και ιδου πλειον σολομωντος ωδε
34
שרגה דפגרך איתיה עינך אמתי הכיל דעינך
פשיטא אף כלה פגרך נהוא נהיר אן דין תהוא בישא ואף
פגרך נהוא חשוך܂
34
ο λυχνος του σωματος εστιν ο οφθαλμος οταν ουν ο οφθαλμος σου απλους η και ολον το σωμα σου φωτεινον εστιν επαν δε πονηρος η και το σωμα σου σκοτεινον
42
אלא וי לכון פרישא דמעסרין אנתון ננעא ופגנא
וכל יורק ועברין אנתון על דינא ועל חובא דאלהא הלין דין
ולא הוא דתעבדון והלין לא תשבקון܂
42
αλλ ουαι υμιν τοις φαρισαιοις οτι αποδεκατουτε το ηδυοσμον και το πηγανον και παν λαχανον και παρερχεσθε την κρισιν και την αγαπην του θεου ταυτα εδει ποιησαι κακεινα μη αφιεναι
51
מן דמה דהביל עדמא לדמה דזכריא הו
דאתקטל ביני היכלא למדבחא אין אמר אנא לכון דמתתבע מן
שרבתא הדא܂
51
απο του αιματος αβελ εως του αιματος ζαχαριου του απολομενου μεταξυ του θυσιαστηριου και του οικου ναι λεγω υμιν εκζητηθησεται απο της γενεας ταυτης